Z Moim Kochaniem :)

Sobota, 28 lipca 2012 · dodano: 08.08.2012 | Komentarze 2

Dziś w końcu po tak długim czasie - po około roku wybraliśmy się z Moim Kochaniem na wspólną wycieczkę, a zarazem moją pierwszą porządną wycieczkę rowerową!
Wszystko zaplanował i zorganizował Piotruś! Przywiózł mojego Flecika z Jasienia, napompował koła, naoliwił łańcuch, zorganizował nianię dla Kornelci (czyt. Babcię) oraz przygotował trasę :)
Pojechaliśmy z Lubska przez okoliczne wioseczki w kierunku Krosna Odrzańskiego. W większości tych wiosek rowerem byłam po raz pierwszy, a nie rowerem po raz drugi :)

Pięknie było! Wiatr we włosach, słońce, zapach zbóż i traw, wspaniałe swojskie krajobrazy, a przede wszystkim wyjątkowe Towarzystwo sprawiły, że przepełniało mnie szczęście. Zapomniałam na chwilę o tym, że jestem zmęczona i niewyspana, że są jakieś tam inne mniej lub bardziej ważne sprawy... Liczyło się to, co tu i teraz :) Ja i Piotruś znów na czterech kółkach, Diamond i Flecik – rama w ramę :) Było bosko!

Czas szybko uciekał, czego nie można powiedzieć o przebytym dystansie. Patrzyłam na licznik i nie mogłam uwierzyć, że dopiero przejechaliśmy 9, 13, czy 21 km... :) A do domu daleka droga :)
Po pokonaniu połowy dystansu czułam jak moje nogi odmawiają mi posłuszeństwa. Niewielkie wzniesienie, którego normalnie bym nawet nie zauważyła, wydało mi się strasznie długim podjazdem, którego nie jestem w stanie pokonać z blatu. Do tego szwankująca przerzutka... Gdy stanęłam na pedałach by dać odpocząć tyłkowi, myślałam, że uda mi się rozpękną na pół, były jak z kamienia...

Wydawało mi się, że na drugi dzień nie wstanę z łóżka... A tu miłe zaskoczenie. Po powrocie do domu ledwie weszłam po schodach, ale chwilę potem gdy już rozchodziłam nogi, w ogóle nic nie czułam. A na drugi dzien tylko bolało mnie przy siadaniu – jednak siodełko odcisnęło swój ślad na tych wioskowych brukach:) Poza tym jak gdyby nigdy nic, życie toczyło się dalej :)


Ale było cudnie! :)

Pzdr,
Asiczka :P

Jak dobrze być znów na trasie © Mlynarz